Niezbyt odległa przeszłość dostarcza wymownych przykładów potwierdzających konieczność sprawowania skutecznej kontroli społecznej nad działalnością aparatu państwowego. Lekceważenie okazywane prawu przez organy państwa może zwrócić się przeciwko samemu państwu jak bumerang: demoralizuje liczne grupy społeczeństwa, uczy społeczeństwo lekceważenia prawa i władzy państwowej, zaszczepia mu nihilistyczny stosunek do wszelkich reguł postępowania wobec innych. Natomiast świadomość, że organy ppaństwowe działają w każdej sytuacji zgodnie z prawem, jest dla obywateli istotnym bodźcem, skłaniającym ich do przestrzegania obowiązujących przepisów .
Ustroje współczesnych państw stwarzają zazwyczaj warunki dla wprowadzenia pełnej praworządności. Warunki te nazywane są niekiedy – z pewną przesadą – materialnymi gwarancjami praworządności. Same warunki oczywiście niczego jeszcze nie gwarantują. Jest rzeczą aparatu państwowego odpowiednie ich wykorzystanie i stworzenie takiego systemu kontroli poszczególnych organów, by naruszanie prawa uczynić niemożliwym. System taki składa się z poszczególnych form społecznej kontroli. Formy te nazywamy formalnymi albo prawnymi gwarancjami praworządności. Najskuteczniejszym środkiem zapewnienia praworządności w działaniu administracji państwowej jest wprowadzenie sądownictwa administracyjnego, tzn. sądów rozstrzygających skargi obywateli na decyzje organów administracji państwowej i ustalających, czy są one zgodne z prawem i czy mieszczą się w ramach kompetencji danego organu.
Sprawą o nader istotnym znaczeniu jest także przestrzeganie prawa przez obywateli oraz różne organizacje społeczne. Jednakże nie należy to do omawianego zagadnienia praworządności. O jakimś państwie mówimy, że jest praworządne lub niepraworządne w zależności od tego, jak postępują organy państwowe. Natomiast stopień poszanowania prawa przez obywateli decyduje jedynie o ładzie i jest wykładnikiem stopnia świadomości prawnej społeczeństwa.
Leave a reply