Utrzymanie liceów ogólnokształcących

Utrzymanie liceów ogólnokształcących, zasadniczych szkół zawodowych i czteroletnich techników było, jak uważali twórcy reformy oświatowej, działaniem na jej szkodę, ponieważ doprowadziło do sytuacji, w której najważniejszym elementem reformy strukturalnej stało się gimnazjum. Twórcy aktualnie obowiązujących zapisów uznają racje tych, którzy rozszerzenie oferty edukacyjnej uważają za ważny element praw dzieci i ich rodziców do korzystania z możliwie szerokiej gamy usług edukacyjnych prowadzonych przez różnego typu placówki szkolne. Życie pokazało, że właśnie pozostawione licea ogólnokształcące cieszyły się największym powodzeniem i one zgromadziły największą liczbę absolwentów gimnazjów. Również technika, które miały zniknąć z mapy oświatowej, okazały się bardziej atrakcyjne aniżeli licea profilowane.

Ustawa o systemie oświaty gwarantuje rodzicom prawo do pobierania przez ich dzieci nauki religii w publicznych przedszkolach i szkołach, podtrzymywania poczucia tożsamości narodowej, etnicznej, językowej i religijnej mniejszości narodowych, w szczególności poprzez naukę języka oraz własnej historii i kultury.

Konstytucyjne prawo do nauki jest ściśle związane z wypełnianiem obowiązku szkolnego. Drugi rozdział USO (9 artykułów) poświęcony jest wychowaniu przedszkolnemu, z obowiązkiem rocznego przygotowania przedszkolnego dziecka 6-letniego, obowiązkowi szkolnemu i obowiązkowi nauki. USO nakłada na gminę obowiązek ustalenia sieci publicznych przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych, sieci szkół podstawowych i gimnazjów umożliwiających realizację obowiązku przygotowania przedszkolnego i obowiązku szkolnego. Obowiązek szkolny spełnia się przez uczęszczanie do szkoły podstawowej i gimnazjum, publicznych albo niepublicznych (art. 16, ust. 5 USO).