Ustawodawca ograniczył zjawisko aneksowania umów

Zgodnie z art. 251 kp. trzecia kolejna umowa na czas określony, jeżeli przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie prze-kroczyła jednego miesiąca, staje się równoznaczna w skutkach prawnych z zawarciem umowy na czas nieokreślony. Wyjątkiem są tu umowy na czas zastępstwa nieobecnego pracownika, a także w celu wykonania prac dorywczych, cyklicznych czy sezonowych. Artykuł 251 kp., zawieszony od 1 stycznia 2003 r. do dnia wejścia Polski do Unii Europejskiej, obowiązywać zaczął znowu z dniem 1 maja 2004 r.

Ustawodawca ograniczył zjawisko aneksowania umów zawieranych na czas określony. Zawarcie między stronami umowy na czas określony porozumienia przedłużającego czas jej trwania traktowane będzie jako zawarcie kolejnej umowy na czas określony i w konsekwencji, jeżeli będzie to trzeci aneks, oznaczać będzie przekształcenie umowy terminowej w umowę na czas nieokreślony.