Umowa międzynarodowa

Źródłami powszechnie obowiązującego prawa polskiego są również ratyfikowane przez Polskę umowy międzynarodowe. Po ogłoszeniu umowy w Dzienniku Ustaw zawarte w niej normy stają się częścią krajowego porządku prawnego i są bezpośrednio stosowane, tak jak przepisy wydane przez organy państwowe.

Umowy międzynarodowe ratyfikuje Prezydent. Ratyfikacja niektórych umów wymaga uprzedniej zgody Sejmu, wyrażonej w ustawie. Należą do nich umowy dotyczące: a) pokoju, sojuszy, układów politycznych i wojskowych, 2) wolności, praw lub obowiązków obywatelskich określonych w konstytucji, 3) członkostwa

Polski w organizacji międzynarodowej, 4) znacznego finansowego obciążenia państwa, 5) spraw wymagających regulacji ustawowej. W razie kolizji między taką umową międzynarodową a ustawą, pierwszeństwo ma umowa międzynarodowa. Także umowa konstytuująca organizację międzynarodową może zawierać postanowienie, że prawo tej organizacji jest stosowane w Polsce bezpośrednio i ma pierwszeństwo w razie kolizji z ustawą.

W przypadku innych umów międzynarodowych, Prezes Rady Ministrów powiadamia Sejm o zamiarze przedłożenia umowy Prezydentowi do ratyfikacji. W umowie międzynarodowej państwo polskie może przekazać organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu, na przykład organom Unii Europejskiej, kompetencje organów władzy państwowej w niektórych sprawach. Ustawa wyrażająca zgodę na ratyfikację takiej umowy wymaga uchwalenia przez Sejm i przez Senat większością 2/3 głosów. Sejm może zarządzić w tej sprawie referendum.