Przemoc lub groźba

Przestępstwa tego dopuszcza się, kto przemocą lub bezprawną groźbą wpływa na urzędowe czynności organu państwowego lub samorządu terytorialnego, a także ten, kto stosuje przemoc lub bezprawną groźbę w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego do podjęcia lub zaniechania czynności służbowej, np. zaniechania zatrzymania włamywacza. Sprawcy grozi kara pozbawienia wolności do 3 lat.

Znieważenie funkcjonariusza polega na użyciu obraźliwych słów, zwrotów, gestów itp. pod adresem funkcjonariusza podczas pełnienia obowiązków służbowych lub w związku z nimi. Znieważenie dokonane w innych okolicznościach,

bez związku ze służbą, stanowi zwykłą obrazę lub pomówienie. Sprawcy znieważenia funkcjonariusza grozi grzywna, ograniczenie wolności lub pozbawienie wolności do roku (art. 226 § 1 k.k.). Łącznie z omówionym wyżej przestępstwem występuje często naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza, na przykład wobec policjanta interweniującego w pijackiej awanturze. To przestępstwo zagrożone jest grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 3 lat.

Sprzedajność. Kiedy przestępstwa tego rodzaju rozpowszechniają się w jakimś państwie, mówi się, że panuje w nim korupcja. Dotyczy to przede wszystkim aparatu urzędniczego. Sprzedajność (zwana inaczej łapownictwem) jest przestępstwem, którego dopuszcza się urzędnik lub inna osoba pełniąca funkcję publiczną, przyjmując korzyść majątkową lub osobistą w związku z tą funkcją, w szczególności za załatwienie określonej sprawy. W praktyce przyjęcie łapówki występuje na ogół w dwóch sytuacjach: a) urzędnik żąda łapówki za załatwienie sprawy, b) urzędnik przyjmuje łapówkę po załatwieniu sprawy, daną jako wyraz wdzięczności. Za sprzedajność grozi kara pozbawienia wolności do lat 8, a w przypadkach szczególnej wagi od 2 do 12 lat (art. 228 k.k.).