POSTĘPOWANIE EGZEKUCYJNE CZ. II

Obowiązki cywilnoprawne w stosunkach między równorzędnymi podmiotami, stwierdzone orzeczeniem sądu, podlegają egzekucji sądowej.

Wszczęcie postępowania przymusowego następuje na podstawie tytułu wykonawczego. Tytułem wykonawczym jest najczęściej akt administracyjny ostateczny, czyli taki, od którego nie przysługuje już na normalnej drodze odwołanie, albo który podlega natychmiastowemu wykonaniu.

W zasadzie organem prowadzącym postępowanie egzekucyjne przy egzekucji należności pieniężnych jest naczelnik właściwego urzędu skarbowego. W przypadku niektórych rodzajów należności postępowanie prowadzą inne organy, na przykład organ celny, dyrektor ZUS-u itd.

Organem egzekucyjnym w zakresie egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym jest wskazany przez przepisy organ, z którego zakresem działania jest związany dany obowiązek: właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego, kierownik wojewódzkiej lub powiatowej służby, inspekcji lub straży, a także wojewoda.

Właściwość miejscowa organu egzekucyjnego ustalana jest w zasadzie według miejsca zamieszkania lub siedziby zobowiązanego. Nie dotyczy to egzekucji należności pieniężnych z nieruchomości, kiedy to egzekucję prowadzi organ miejsca położenia nieruchomości.

Organ administracyjny, z którego zakresem działalności wiąże się obowiązek, i który zamierza doprowadzić do jego przymusowego wykonania przez zobowiązanego, kieruje sprawę do właściwego organu egzekucyjnego.

Przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego poprzedza akt zwany zagro-żeniem. Polega on na przesłaniu przez organ administracyjny zobowiązanemu pisemnego upomnienia, zawierającego wezwanie do wykonania obowiązku z za-grożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego. Egzekucja może być wszczęta dopiero po upływie tygodnia od doręczenia upomnienia.

Postępowanie egzekucyjne rozpada się na dwa tryby, różniące się poważnie stosowanymi środkami: a) egzekucję należności pieniężnych, b) egzekucję obowiązków o charakterze niepieniężnym.