– Polskie prawo karne może być stosowane do cudzoziemca, który popełnił przestępstwo za granicą, w dwóch przypadkach: a) jeśli przestępstwo jest skierowane przeciwko interesom państwa polskiego, polskiego obywatela, polskiej osoby prawnej lub innej polskiej jednostki organizacyjnej, b) jeśli przestępstwo, bez względu na jego charakter, jest w polskim prawie karnym zagrożone karą przekraczającą 2 lata pozbawienia wolności, a sprawca przebywa na terytorium Polski i nie postanowiono go wydać. Warunkiem odpowiedzialności jest uznanie czynu za przestępstwo również w miejscu popełnienia.
– Bez względu na przepisy obowiązujące w miejscu popełnienia i obywatelstwo podejrzanego, polskie prawo karne stosuje się w razie popełnienia przestępstwa: a) przeciwko bezpieeczeństwu państwa polskiego, b) przeciwko polskim urzędom lub funkcjonariuszom publicznym, c) przeciwko istotnym interesom gospodarczym, d) fałszywych zeznań złożonych wobec urzędu polskiego,
– ściganego na mocy umów międzynarodowych. Do tych ostatnich należą m.in. handel narkotykami, handel niewolnikami, handel kobietami i dziećmi, rozbójnict- wo morskie.
Dopełniając przedstawione uwagi trzeba dodać, że w zasadzie odpowiedzialność karną według polskiego prawa karnego ponoszą sprawcy, którzy popełnili czyny zabronione po ukończeniu 17 lat. W przypadku niektórych, najgroźniejszych przestępstw, odpowiadać mogą sprawcy, którzy dopuścili się czynu po ukończeniu 15 lat (m.in. zabójstwo, rozbój, bardzo ciężkie uszkodzenie ciała, porwanie samolotu lub statku, udział w zbiorowym gwałcie – art. 10 § 1 k.k.).
Leave a reply