POJĘCIE KONSTYTUCJI

Nazwa „konstytucja” pochodzi od łacińskiego słowa constitutio – ustrój. Współcześnie nazwę konstytucji nosi ustawa zasadnicza państwa. Jest to ustawa wyposażona w najwyższą moc prawną.

Konstytucja określa podstawowe zasady ustroju politycznego państwa. W szczególności w konstytucji unormowana jest w głównych zarysach struktura organów państwowych i sposób ich powoływania, kompetencje tych organów oraz ich wzajemne związki, wreszcie podstawowe prawa i obowiązki obywateli.

Konstytucja jest najważniejszym aktem prawnym w państwie. Z punktu widzenia systemu źródeł prawa jest ustawą, ale ustawą o szczególnym znaczeniu, ustawą zasadniczą. Należąc wraz z innymi ustawami do jednej grupy źródeł prawa, konstytucja zajmuje w niej przodującą pozycję.

O pierwszoplanowej roli konstytucji w systemie prawnym państwa decydują dwie zasady, które powszechnie się przyjęły i są we współczesnych państwach respektowane:

– konstytucja może być zmieniona tylko w szczególnym trybie, nie stosowanym przy uchwalaniu innych ustaw, który z reguły charakteryzuje się zwiększonym quorumi koniecznością uzyskania kwalifikowanej większości głosów

– wszystkie akty prawne w państwie muszą być zgodne z konstytucją w ten sposób determinuje ona charakter całego systemu prawnego. Konstytucja stanowi prawną podstawę działalności wszystkich organów w pań-stwie. Sejm, Senat, Prezydent i inne naczelne organy państwowe w Polsce czerpią upoważnienie do swej działalności z konstytucji RP.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej została uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe, to znaczy połączone izby Sejmu i Senatu, w dniu 2 kwietnia 1997 r., a następnie przyjęta w ogólnokrajowym referendum.

Warto wspomnieć, że w Polsce w okresie przedrozbiorowym konstytucją nazywano każdą uchwałę sejmową, która ustanawiała prawo. Było to więc pojęcie o wiele szersze niż obecnie, porównywalne z dzisiejszą ustawą.