Podstawowe akty prawa oświatowego

Prawo oświatowe to przedmiotowo wyodrębniająca się część systemu prawa administracyjnego, obejmująca przepisy prawne, regulujące działalność państwa w dziedzinie oświaty, kształcenia i wychowania, oraz stosunki prawne, jakie w tym zakresie powstają. Jego treścią/es/ ustalenie zadań uznanych za publiczne w zakresie oświaty i wychowania, a celem realizacja tychże zadań poprzez normowania organizacji i ustalenia zasad funkcjonowania całego systemu oświaty i wychowaniaInnymi słowy: prawo oświatowe jest to zespół norm i przepisów prawnych, regulujących funkcjonowanie systemu oświaty i zachodzących w nim stosunków społecznych. Leży ono na pograniczu prawa administracyjnego, prawa pracy, prawa cywilnego, prawa gospodarczego i finansowego. Prawo oświatowe zawsze było, jest i będzie narzędziem realizacji polityki oświatowej państwa. Stara się ono nadążać za zmianami zachodzącymi w stosunkach społeczno-politycznych i gospodarczych. Cele, jakie stawia państwo czy panująca ideologia bądź ustrój polityczny, formalizująpolitykę oświatową.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej o oświacie i wychowaniu. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. w kilku artykułach zawiera postanowienia, które odnoszą się do spraw oświaty i wychowania. Art. 48, ust. 1 (Rodzice mająprawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Wychowanie to powinno uwzględniać stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania) określa prawo rodziców do wychowania. Szkole i nauczycielom w zakresie wychowania przypada pełnić funkcję wspomagającą i uzupełniającą w stosunku do rodziców. Oznacza to równocześnie, że program wychowawczy szkoły winien cieszyć się ogólną akceptacją rodziców. Ma on służyć rozwojowi uczniów, uwzględniać ich indywidualne możliwości w zakresie poziomu dojrzałości, wolności sumienia i wyznawanych przekonań.