Międzynarodowa Konferencja Pracy

Ważną rolę w powstaniu nowoczesnego prawa pracy odegrała Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP). Została ona powołana do życia traktatem Wersalskim w 1919 r. jako instytucja stawiająca sobie za cel poprawę szeroko pojętych warunków pracy i zabezpieczenia pracowników, stymulująca ustawodawstwo socjalne w państwach członkowskich przez upowszechnianie międzynarodowych standardów pracy. Początkowo działająca w ramach Ligi Narodów, po drugiej wojnie światowej uzyskała status wyspecjalizowanej organizacji ONZ. Polska jest jednym z założycieli MOP i uczestniczy w jej pracach od początku istnienia tej organizacji. Podstawową formą działania MOP jest uchwalanie konwencji i zaleceń. Są one instrumentem ujednolicającym krajowe systemy prawa pracy, ubezpieczeń społecznych i ustawodawstwa socjalnego. Organami MOP są: Międzynarodowa Konferencja Pracy, Rada Administracyjna i Międzynarodowe Biuro Pracy.

Międzynarodowa Konferencja Pracy, w której uczestniczą delegacje wszystkich państw członkowskich (w roku 2003 – 177 państw) zbiera się co najmniej raz w roku, a do jej kompetencji należy uchwalanie konwencji i zaleceń. Konwencje są uchwalane większością (2/3 głosów) obecnych delegatów. Każde państwo członkowskie jest reprezentowane w Konferencji przez przedstawicieli rządu (2), pracowników (1) i przedsiębiorców (1). Ta tzw. zasada trójstronności odróżnia MOP od innych organizacji.