– 1. Prawo powinno być właściwie tworzone. Ważna jest procedura uchwalania prawa, czyli zespół czynności podejmowanych przez parlament i inne upoważnione podmioty, których ostatecznym celem jest dokonywanie regulacji określonej sfeiy stosunków społecznych w formie ustawy. Konstytucja określa najważniejsze elementy procedury legislacyjnej, tj. określa podmioty powołane do podejmowania inicjatywy ustawodawczej i jako jedyne miejsce stanowienia ustawy wskazuje plenum sejmu, a regulamin sejmowy normuje tryb ustanawiania prawa.
– 2. Prawodawca musi zadbać o właściwe ogłoszenie prawa i jego dostępność. Prawo staje się obowiązujące dopiero po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw lub Monitorze Polskim.
– 3. Przepisy muszą być formułowane w sposób zrozumiały. Adresatami prawa są wszyscy obywatele. To właśnie oni muszą przestrzegać zapisów prawa. Aby się prawu podporządkować, trzeba je rozumieć.
– 4. Reguły prawne powinny być generalne i abstrakcyjne. Prawo nie może zbyt szczegółowo regulować różnorodnych przejawów życia społecznego.
– 5. Prawo nie może nakładać obowiązków niemożliwych do wykonania, a jego przepisy nie mogą być ze sobą sprzeczne.
– 6. Prawo nie działa wstecz – lex retro non agit.
– 7. Prawo powinno być względnie trwałe. Zapewnia to bezpieczeństwo korzy-stającemu z prawa, pozwala je poznać, zaakceptować. Trwałość nie oznacza sta- gnacji. Prawo musi odpowiadać sytuacji społecznej, stąd dynamiczny charakter prawa. Ustawodawca powinien pogodzić stabilność prawa z jego dynamiką
– 8. Prawodawca, tworząc prawo, powinien mieć na uwadze to, że jego wprowadzenie kosztuje.
Leave a reply