Egzekucja należności pieniężnych

Ma ona na celu przymusowe wykonanie takich aktów administracyjnych lub przepisów, które nakładają obowiązek zapłacenia określonej kwoty, na przykład z tytułu cła, nałożonej grzywny, podatku itp. W tym postępowaniu stosowane są następujące środki:

– egzekucja z wynagrodzenia za pracę,

– egzekucja z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego,

– egzekucja z rachunków bankowych i wkładów oszczędnościowych,

– egzekucja z wierzytelności pieniężnych i innych praw majątkowych (np. papierów wartościowych, praw autorskich i pokrewnych, praw własności przemysłowej, udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością),

– egzekucja z ruchomości,

– egzekucja z nieruchomości.

– grzywna w celu przymuszenia,

– wykonanie zastępcze,

– odebranie rzeczy ruchomej,

– odebranie nieruchomości, opróżnienie lokali i innych pomieszczeń,

– przymus bezpośredni.

Grzywna w celu przymuszenia może być nakładana kilkakrotnie, w tej samej lub wyższej kwocie, przy czym jednorazowo nie może przekroczyć 5000 zł, a łącznie 10 000 zł. W stosunku do osób prawnych kwoty te wynoszą odpowiednio

25 000 zł i 100 000 zł. Grzywnę stosuje się w celu wymuszenia takiego świadczenia, które może być wykonane tylko przez samego zainteresowanego, albo zaniechania lub znoszenia czegoś. Wykonanie zastępcze polega na powierzeniu komu innemu wykonania świadczenia na koszt i ryzyko zobowiązanej osoby.

Przymus bezpośredni stosuje się, gdy zawiodły inne środki lub gdy ich użycie nie jest celowe (opieczętowanie przedmiotu, zaplombowanie pomieszczenia, użycie broni – to formy przymusu bezpośredniego).

Organy policji mogą stosować niektóre z wymienionych środków w celu wyegzekwowania wydanych poleceń (w ramach uprawnień), bez potrzeby wydawania tytułu wykonawczego.