Działalność inkorporacyjna

Inkorporacja jest to zebranie rozproszonych dotąd przepisów w jeden zbiór, w ramach którego zostają one uszeregowane według określonych zasad. Istotą prac inkorporacyjnych jest więc scalanie i systematyzowanie obowiązującego prawa, przy czym następuje to w sposób mechaniczny, bez korygowania przepisów, harmonizowania, usuwania sprzeczności.

Działalność inkorporacyjna może mieć charakter urzędowy lub prywatny, zależnie od tego, czy prowadzi ją odpowiedni organ państwowy, czy też jakaś osoba prywatna czy instytucja. Na przykład prywatny charakter mają wydawane w Polsce zbiory przepisów dotyczących szkolnictwa wyższego i in.

Kodyfikacja jest najwyższą formą procesu doskonalenia prawa. Jest zbliżona do inkorporacji. Kodyfikacja polega na zebraniu poszczególnych przepisów w jeden nowy akt prawny – kodeks. Poza wprowadzeniem z góry założonej systematyki prace kodyfikacyjne obejmują eliminowanie kolizji między normami, ujednolicenie nomenklatury, wprowadzenie nowych uregulowań dyktowanych potrzebami. W rezultacie – w oparciu o obowiązujące dotąd przepisy – powstaje nowy, jednolity akt prawny, a dotychczasowe przepisy zostają uchylone. Kodyfikację przeprowadza się w ramach pewnej dziedziny prawa, często całej gałęzi.

Potrzebę scalania przepisów w większe akty odczuwano już w starożytności. Najstarszym znanym kodeksem jest Kodeks Hammurabiego (około XVIII w. p.n.e.).