Monthly Archives Marzec 2014

Jako organ wykonawczy i przełożony nauczycieli, kontroluje pracę nauczycieli. Ponadto stosuje przepisy ministerstwa (Luksemburg), dba o realizacje uchwał Schulkonferenz (Niemcy), consiglio d’instituto (Włochy), Bezirkschul- rate (Austria).

» Jako współpracownik kompetentnych władz szkolnych i/lub rady nadzorczej szkoły dyrektor wspiera je przy planowaniu personalnym (zatrudnianie), wykonywaniu obowiązków administracyjnych, finasowych i pedagogicznych (Holandia, Anglia, Walia, Irlandia Północna).

Zmiana warunków pracy i płacy również wymaga formy pisemnej. Umowę terminową, tj. na czas określony (datą) czy na czas wykonania określonej pracy, rozwiązuje się z terminem zawartym w umowie i nie ma od tego odwołania. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy umowę zawarto na czas dłuższy niż 6 miesięcy

– 1 umieszczono w niej klauzulę dopuszczającą rozwiązanie umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Również gdy zakład zmniejsza zatrudnienie lub jest likwidowany, okres wypowiedzenia każdej umowy terminowej wynosi 2 tygodnie.

Szwecja Ukończenie krajowe-go programu szkole-niowego dla dyrekto-rów szkól (30 dni). Wymagane są odpo-wiednie kwalifikacje pedagogiczne gminy i prowincje ustalają dodatkowe kryteria. Zadanie rad gmin-nych i rad prowincji. Przez radę gminną lub prowincji. Dyrektor ds. pedago-gicznych i przełożony personelu, ustala pro-gram pracy szkoły, śledzi i ocenia wyniki działalności szkolnej. Organizuje pracę szkoły, koordynuje pracę personelu i za-pewnia środki do re-alizacji zadań.

Nauczyciele mianowani i dyplomowani podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za uchybienia godności zawodu lub obowiązkom wynikającym z zapisu art. 6 Kn. Za uchybienia przeciwko porządkowi pracy każdy nauczyciel może być ukarany karą porządkową w trybie i na zasadach określonych w kodeksie pracy (art. 108 kp).

Specyfiką Karty nauczyciela jest inne niż powszechne potraktowanie uprawnień emerytalnych. Pracę nauczyciela traktuje się jako pracę wykonywaną w szczególnym charakterze, co pozwala na zastosowanie szczególnych uprawnień, tj. obniżenie o pięć lat obowiązującego wieku emerytalnego: kobiet – 55 lat, mężczyzn – 60 lat. Zapis art. 88 Kn. daje możliwość przejścia na emeryturę nauczyciela bez względu na wiek, jeżeli ma on trzydziestoletni okres zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szczególnym charakterze, a nauczyciele klas, szkół i placówek specjalnych dwudziestopięcioletni okres zatrudnienia, w tym 20 lat wykonywania pracy w szkolnictwie specjalnym. Nauczyciele ci mogą, po rozwiązaniu na swój wniosek stosunku pracy, przejść na emeryturę. Uprawnienia te zgodnie z ustawą z 17 grudnia 1998 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU nr 162, poz. 1118) zlikwidowane będą po dniu 31 grudnia 2006 r., co niewątpliwie pogorszy warunki pracy nauczycieli. Rekom-pensata w postaci zwiększonego kapitału początkowego nie zastąpi dotychczasowych rozwiązań zapisanych w Karcie nauczyciela.

Ważną rolę w powstaniu nowoczesnego prawa pracy odegrała Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP). Została ona powołana do życia traktatem Wersalskim w 1919 r. jako instytucja stawiająca sobie za cel poprawę szeroko pojętych warunków pracy i zabezpieczenia pracowników, stymulująca ustawodawstwo socjalne w państwach członkowskich przez upowszechnianie międzynarodowych standardów pracy. Początkowo działająca w ramach Ligi Narodów, po drugiej wojnie światowej uzyskała status wyspecjalizowanej organizacji ONZ. Polska jest jednym z założycieli MOP i uczestniczy w jej pracach od początku istnienia tej organizacji. Podstawową formą działania MOP jest uchwalanie konwencji i zaleceń. Są one instrumentem ujednolicającym krajowe systemy prawa pracy, ubezpieczeń społecznych i ustawodawstwa socjalnego. Organami MOP są: Międzynarodowa Konferencja Pracy, Rada Administracyjna i Międzynarodowe Biuro Pracy.

Rozszerzmy zapisy jednego z ważnych celów wpływających na kształt systemu oświatowego, a dotyczące jakości kształcenia i doskonalenia zawodowego nauczycieli. To że w strategii budowania społeczeństwa wiedzy kluczową rolę odgrywają nauczyciele, jest oczywiste. Związane z tym zagadnienia dotyczą:

– określenia umiejętności, jakie powinni posiadać nauczyciele i osoby prowadzące szkolenia, zgodnie z ich zmieniającą się rolą w społeczeństwie wiedzy,

Wpis do ewidencji może ulec wykreśleniu, jeżeli szkoła nie podejmuje działalności w terminie oznaczonym w zgłoszeniu, jeżeli istnieje prawomocne orzeczenie sądowe zakazujące osobie fizycznej prowadzącej szkołę prowadzenie działalności oświatowej, jeżeli w trybie nadzoru pedagogicznego stwierdzono sprzeczność działalności szkoły z Ustawą lub statutem, dokonano wpisu z naruszeniem prawa czy zaprzestania działalności przez szkołę lub placówkę przez okres dłuższy niż 3 miesiące.

> prawo do zajmowanego mieszkania przez nauczyciela emeryta lub rencistę, – prawo do działki gruntu szkolnego dla nauczyciela zatrudnionego na wsi,

– prawo do jednorazowego zasiłku na zagospodarowanie dla nauczyciela, który swoją pierwszą pracę zawodową podejmuje w szkole, – prawo do ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy państwowych,

– uczęszczanie do publicznej lub niepublicznej szkoły ponadgimnazjalnej,

– uczęszczanie na zajęcia w ramach kształcenia ustawicznego,

– przygotowanie zawodowe u pracodawcy.

Najwięcej zadań związanych z obowiązkiem szkolnym spada na gminę

Rozróżnienie pojęć obowiązek szkolny i obowiązek nauki związane jest z osobą kontrolującą spełnianie obowiązku. Dyrektorzy publicznych szkół podstawowych i gimnazjów kontrolują spełnianie obowiązku szkolnego przez dzieci zamieszkujące w obwodach tych szkół, a dyrektorzy szkół podstawowych dodatkowo obowiązek przygotowania przedszkolnego 6-latka. Kontrolę nad obowiązkiem nauki młodzieży w wieku 16-18 lat przejmuje gmina, czyli wójt, burmistrz albo prezydent. Zadania dyrektora szkoły w zakresie kontroli obowiązku szkolnego, znajdzie Czytelnik w rozdziale 12 tego opracowania.

Szkoły niepubliczne nieposiadające uprawnień szkoły publicznej mogą otrzymać dotację z budżetu powiatu. Zasady te dotyczą również szkół i placówek artystycznych otrzymujących dotację z budżetu państwa.

Przepisy szczególne zawarte w rozdziale dziewiątym Ustawy określają m.in. prawa ucznia do pomocy materialnej. Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2004 r. (syg. akt K 50/02) uznał, że art. 91 ust. 2 Ustawy oraz roz- porządzenie Rady Ministrów w sprawie warunków, form, trybu przyznawania i wypłacania oraz wysokości pomocy materialnej dla uczniów, oparte na tym artykule są niezgodne z Konstytucją (art. 70, ust. 4 i art. 92, ust. 1 Konstytucji RP) oraz tracą moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2004 r. Istnieje potrzeba zmiany w tej części Ustawy. Propozycje zmian zawarte na stronach internetowych Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu prowadzą do likwidacji art. 91 oraz do wprowadzenia dodatkowego rozdziału 8a Pomoc materialna dla uczniów. Jest to bardzo rozbudowany i szczegółowy opis przydzielania uczniom pomocy materialnej o charakterze socjalnym czy motywacyjnym. Może mieć formę stypendium socjalnego i zasiłku losowego czy świadczeń motywacyjnych, takich jak: stypendia za wyniki w nauce, stypendia Prezesa Rady Ministrów czy stypendia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu. Stypendium socjalne może otrzymać uczeń znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej, a prawo do jego otrzymania regulują: ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (DzU nr 64, poz. 593 ze zm.) oraz ustawa z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (DzU nr 228, poz. 2255 ze zm.).

Hiszpania Formalne potwierdze-nie kwalifikacji peda-gogicznych i ukoń-czenie dodatkowego szkolenia dla dyrek-torów szkól. Pięcioletni staż pracy pedagogicznej i co namniej rok pracy w danej placówce. Odpowiadający za prowadzenie szkoły consejo escolar del centro wybiera dyrektora szkoły na okres czterech lat. Przez administrację za zgodą consejo escolar del centro na okres czterech lat. Podejmuje ostateczne decyzje w sprawach administrowania szkołą, finansów, organizacji procesu dydaktycznego. Ponosi odpowiedzial-ność prawną za szkołę, dba o realizację decyzji podejmowanych na różnych szczeblach władzy.

Uchwalona 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela traktowana jest obok Ustawy o systemie oświaty jako drugi podstawowy akt prawa oświatowego. Jej funkcjonowanie w okresie ubiegłych 22 lat wykazało, że nie jest to akt stabilny. Ponad 20 razy sejm wprowadzał zmiany do tego ważnego aktu, dostosowując go do nowych wymagań lub możliwości, jakie z okazji np. uchwalania nowego budżetu stawały przed organami finansującymi oświatę. Nie jest naszym celem opisywać zmiany, jakie wprowadzał prawodawca. Było ich zbyt wiele i były zbyt obszerne, aby mogły zainteresować Czytelnika. Musimy jednak wspomnieć o dosyć istot- nej zmianie, jaka nastąpiła w wyniku wejścia w życie ustawy z 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy – Karta nauczyciela oraz o zmianie niektórych innych ustaw (DzU nr 19, poz. 239). Powodzenie wprowadzanej w 1999 r. reformy systemu oświatowego wiązano z awansem zawodowym, a przez to i płacowym nauczycieli. Uznano to za jeden z głównych priorytetów reformy. Autorzy reformy oświatowej wyszli z założenia, że jakość edukacji zależy przede wszystkim od nauczyciela, jego kwalifikacji, kompetencji, umiejętności i zaangażowania. Trzeba się zgodzić z tezą, że przepisy obowiązujące do czasu wejścia w życie zmiany ustawy nie dawały wielkich szans awansu zawodowego i nie premiowały należycie dobrej i ponadprzeciętnej prąpy nauczycieli. Istniał wprawdzie wprowadzony na podstawie art. 46 system stopni specjalizacji zawodowej, który miał pobudzić środowisko nauczycielskie do podejmowania trudu samokształcenia. Jednak system ten nie sprawdził się, gdyż wzmożony wysiłek nie został poparty odpowiednią gratyfikacją finansową. Przestało to motywować do zdobywania stopni, bowiem nakłady na doskonalenie się, wymagane podczas postępowania kwalifikacyjnego, znacznie przekraczały uzyskane z tego tytułu dodatki. Według danych Ministerstwa Edukacji Narodowej tylko 7% nauczycieli, tzn. ponad 73 tysiące, posiadało te stopnie. W początkach roku 2000, zgodnie z akualnym rozporządzeniem płacowym, wypłacano za I stopień specjalizacji 30 zł miesięcznie, za II stopień